Je geeft je kindje de borst en direct voelt het alsof je in een diepe donkere put zit waar je nooit meer uitkomt. Je voelt je depressief, angstig en onrustig en er bekruipt je een onheilspellend gevoel. Zodra de melkstroom goed op gang is, voel je je beter. Klinkt dit bekend in de oren? Dan heb je misschien last van D-TSR, het dysforische toeschietreflex. – Dit artikel is eerder gepubliceerd op Mama Enzo

Depressief gevoel

Over het hormoon oxytocine is al veel geschreven. Meestal wordt dit hormoon bejubeld, want het staat bekend als het knuffelhormoon, het liefdeshormoon of het relaxhormoon. Oxytocine zorgt ervoor dat je je kindje wilt knuffelen, liefhebt en dit hormoon zorgt er ook voor het toeschietreflex: de trigger die ervoor zorgt dat de melk uit je tepel komt. Een belangrijk hormoon voor de borstvoeding dus. Maar oxytocine heeft ook een schaduwzijde. Door de wisselwerking met het andere krachtige hormoon dopamine voelen sommige moeders zich neerslachtig en depressief op het moment dat de melk uit de tepel komt.

Meer oxytocine, minder dopamine

Ons lichaam is een hormoonfabriek. Om goed te werken veranderen de hormoonlevels bij elke lichaamsfunctie. Voor het toeschietreflex is er meer oxytocine nodig. Omdat voor elkaar te krijgen moet het dopamine level in het bloed dalen. Dopamine staat bekend als het hormoon dat gelukkige gevoelens geeft. Als het dopaminelevel te snel daalt, voel je je even heel erg somber. Het balans in de hormonen is weg en veroorzaakt heel nare klachten.

D-TSR alleen als je kindje drinkt

Je zou denken dat je alleen last hebt van D-TSR als je kindje drinkt. Maar volle borsten geven soms vanzelf melk af, en soms reageren je borsten op de omgeving. Hoor je een kindje huilen, ben je bang, of voel je liefde, dan is er een kans dat je een toeschietreflex krijgt en je dopamine level daalt. Je voelt je op dat moment nerveus, treurig, schrikkerig, bezorgd, geïrriteerd en diep ongelukkig. De intensiteit  verschilt per moeder, maar de overweldigende negatieve emoties zijn heel verwarrend.

Verwarrend en eng

Voor moeders die last hebben van D-TSR is dit een heel verwarrend gevoel. De voedingsmomenten die normaalgesproken heel aangenaam zouden moeten zijn, veranderen in verschrikkelijke momenten. Je wilt je kind de schuld geven en verafschuwt het voeden. De gevoelens duren heel kort, maar zijn zo intens dat je er de hele dag mee bezig kunt zijn. Je wordt bang van je eigen gevoelens en gedachten en verwart het misschien met een postpartumdepressie of kraamtranen.

Zoek hulp

Er is nog weinig bekend over D-TSR, maar er zijn manieren om het dopaminelevel verhogen. De kennis en de behandeling ervan staat nog in de kinderschoenen. Het is dus daarom goed mogelijk dat jouw dokter er zelfs niet van afweet. Desondanks is het alsnog erg belangrijk dat je er mee naar een deskundige gaat. Zoek lotgenoten op in Facebookgroepen, websites, fora en zoek hulp om er mee om te gaan. Houd een dagboek bij om te zien wanneer het erger is, en eet voedsel dat de dopamineaanmaak verhoogt. Het is mogelijk om door te blijven voeden – het kan zelfs zomaar overgaan -, maar vraag jezelf ook af of je het waard vindt. Weet in ieder geval dat je niet de enige bent, en dat het niets te maken heeft met jouw geestelijke gesteldheid.